Vele, vooral heel gereputeerde economisten, doen steeds alsof economie een echte wetenschap is, maar dat is vooralsnog niet zo. Wanneer wiskundige modellen werden geplaatst op de eerdere gedragstheorieën en de sociale benadering van economische gegevens, werd al vlug duidelijk dat ze er enkel werden op getransponeerd om een wetenschappelijker karakter te simuleren. Natuurlijk overtrekken we nu deels de realiteit.
Maar de echte sceptici stellen nog steeds dat geen enkele zware economische, financiële en monetaire crisis werd voorspeld, voorzien of verholpen door welke Nobelprijs winner dan ook. Het grote werk bestaat er tot nog toe in dat er hele boeken vol verklaringen en conclusies zijn gepubliceerd over de voorbije economische fenomenen.
Bovendien stellen we eveneens vast dat er permanent wordt gelaveerd tussen de, in grote trekken twee grote denkstromingen, namelijk de monetaristen en keynesianen. Beide hebben deels bewezen juist te zijn, maar elk in een andere conjunctuur periode.
Heel bruutweg ( de puristen zullen hier wel enige last mee hebben) lijken ze meer op een kookboek dat volgens seizoenen en meer nog volgens politieke meerderheden in een land of continent kan worden gebruikt.
Wij zullen in volgende artikels niet terugkomen op de oude grote tegenstrijdige inzichten ( Adam Smith versus Karl Marx, of Keynes versus Hayek), maar enkele van de meer recente bekende economisten bekijken.
Daarnaast zullen we economische toestanden en hun mogelijke consequenties bekijken. Panama Papers misschien en Belgische economie ( voor zover die nog bestaat) af en toe.
Tenslotte stellen we vast dat economie vandaag, méér nog dan geschiedenis, door regimes en ideologieën is misbruikt.